Tuesday, December 8, 2020

Narendra Modi and the Sikh relation: an email

I have been introduced to an email being sent out by Piyush Goyal, a minister of Indian Railways, to the Indians stating the relationship between the Sikhs and the current Prime Minister of India, Narendra Modi. This email doesn’t look like email spoofing. The email might have been sent out to calm down the protests by the farmers in the Northern India.

People (the rightwing trolls) have been sending out the messages on the social media platforms that the protests are of farmers, not Sikhs, even when majority of the farmers are Sikhs in those protests. But somehow their fragile attempts to disseminate this information have drastically failed. They were left with only one option: to state the Sikhs’ relations are good with the ruling party.

Others might argue that this attempt might have been made for the upcoming elections in Punjab as the political alliance between the BJP and SAD isn’t there anymore. The timing of sending out this email isn’t right though. If the BJP is planning to lure the Sikhs under their fold during the protests, then it is the most stupid thing that a political party will ever do, knowing majority of the Sikhs are against them because of the new agriculture laws, and the world leaders have taken a strong notice of this, even the UN. Although when the similar protests happen in their own countries, they would look the other way, including the Indians. That’s not the topic of this discussion.

The ministry definitely has the Sikh records. Was it sent out to all the Sikhs whose records they have? Or only few of them? They would definitely have sent it to few non-Sikhs as well, otherwise it would create a problem for them during cross-questioning, if the Indian media ask about it, which they never do anyway.

One thing that should be crystal clear to the BJP leadership is that they can’t win the hearts of the Sikhs with propaganda. Trolls are good for them, paid and brainwashed both. That doesn’t change the fact that they can’t affect the protesters and the protests. Secondly, the Hindu-Muslim or the Hindu-Sikh propaganda won’t work out in Punjab. This is the very first time when the BJP will be contesting the election in all the assembly constituencies of Punjab, unless they have an alliance in future. The things that worked out for them in the past in other Indian states won’t work in Punjab. Punjab’s politics is different. And they shouldn’t even consider that if they somehow take back the laws, they have the Sikh majority on their side for voting. No. Like I said, the Punjab politics is way more complex/different than what BJP knows. Nationalism, patriotism, Hindu-Muslim, Kashmir, Ram Mandir, etc., these are irrelevant topics for the Sikhs during elections. Although the BJP has won the elections on these points in the past in other non-Punjabi states.

I am sure the Sikhs are not going to make the same mistakes that they made in the past. The large groups of protesters will learn a thing or two out of this, and that may be helpful to understand the politics. They sure aren’t going to vote for the Congress and SAD. BJP has no chance without alliance. The one mistake that they’re going to make is to vote for the AAP.

Anyway, let me know if you are living in India and get this email and what you think of this mass-emailing to the Indians.

Monday, December 7, 2020

Punjabis, farmers, protests and drugs

I was thinking of writing this some time back and then watched a video of a Sikh intellectual and thought of sharing the same views here. People have propagated the drug issues in Punjab, that how it’s destroying the youth, and the Punjab is on the verge of a collapse. Not to mention a Bollywood movie depicting the same. The attempts have been made to put the Punjab youth to shame when it comes to drugs.

But the latest farmer protests have completely changed the narrative. We, the Punjabis, have shown the world that we are still same when you poke us with new laws which try to take away our liberty and identity. We did the same during the British Rule. We did the same during the Punjabi Soobha Morcha. We did the same in the Emergency and the Dharam Yudh Morcha. Now the time seems to be repeating where all the Punjabis (yes, you can read it as Sikhs, because majority of them there are Sikhs, and have been labelled as Khalistanis, because, well, who cares about logic and reasoning, and of course there are Hindus and Muslims as well, but they didn’t see that and called them, collectively, as Khalistanis. Hell we care.) are united once again on the same stage.

The agitation seems to be getting the support from across the other Indian states as well. What we really need is the unification of all the farmer groups and the individuals who know the politics and law to make sure we don’t get half-baked promises and assurances. The world leaders have also taken the notice of the protesting of the farmers. Let’s hope the Modi government would come to the senses and won’t use the force to disperse the protesters, or use the draconian laws and the army to keep the laws intact.

Saturday, September 26, 2020

Who is writing the Sikh history or translations of its scriptures and its consequences.

Who is writing the Sikh history or translations of its scriptures and its consequences.

 

I used to listen to Bhai Ajmer Singh a lot. I am pretty sure those who know him know him from the Sikh Siyasat YouTube channel. The man really has a way of articulating the words to make so much sense. I, of course, don’t agree with everything that he’s written/spoken, and he would definitely have no objections to that.

While listening to one of his lectures, he quoted one writer, whose name I can’t remember now, that a person who is writing history can’t be said to have no prejudices or his own thoughts in the writing/translation. That one line is very important. Many of those who rely on the English translation of the Sikh scriptures are more vulnerable than those who know Gurmukhi/Punjabi. The likes of Ernest Trumpp and W. H. McLeod are the two prime examples of how the translations of the Sikh scriptures and history can be manipulated, and those who don’t even know ੳ ਅ ੲ of the language would nod to everything they have written, because they can make some complex English sentences. ;) I have seen couple of dummies on the Internet who will quote McLeod as if he’s such a scholar. And if it’s not the worst thing then the new people in Sikhi would pick up the books of McLeod to understand Sikhi.

I am sure I would have done the same thing if I am a non-Sikh and wanted to join Sikhism. The reason being the very first thing that we look at it, from the perspective of the European and Western buddies, is the writing of those who are in the universities. Because we have convinced our minds that the men and women in the universities will do justice to the Sikh thought and religion and won’t be biased. They wouldn’t have their own conclusions or baseless arguments. But that’s not entirely true, especially for some of the people in the top universities of the US and New Zealand (McLeod being a New Zealander). The person who was on the Sikh chair established in the UBC is the adopted son of McLeod (not literally.) So, how can you rely on their incredulous books?

I remember while reading Tegh Bahadur Simriye, Pyara Singh Padam said we detest our own historical scriptures like Gurbilases, Janamsakhis, Suraj Parkash, Panth Parkash, etc., and would pick the books of the English ‘scholars’ who would base their chapters on these old scriptures. How would you call yourself a rational person if you reject the raw materials and would take the English translations? One major issue that I have with McLeod was his rejection of the stories if there are contradictions with other scriptures. The work of the scholar is to pick which one is the true based on some more analysis and other sources rather than rejecting the whole story/scripture and call it the work of merely legends.

What I am trying to say is you should first know who’s writing the history. Is he a merely writer? Or he really painstakingly dug into the past to reveal the truth? What happens these days is, not only in the Western and European universities but in the universities in Punjab as well, that the people would write their thesis for their PhD, not as a scholar but just as a person who’s read some books to quote to allege his theories. We have seen what they have done with the Janamsakhis and the writing of Guru Gobind Singh ji.

I am in no way saying that there shouldn’t be any critiques out there. No. They should be there. But the way you’re constructing your theory shouldn’t be a figment of your imagination. The criticism in a constructive way is always welcome. If you’ve taken the roads of slanderers, then you attract the backlashes from the Sikh writers, historians, and scholars. Here are some of the nonsense and out of the blue ways of seeing the Sikh history by McLeod; I have read his book on the Sikh identity but didn’t get the time to have a book-review video on our YouTube channel Sikhs and Sikhi, would make it some time soon.

1.    He rejects the historical scriptures of the Sikh religion, because according to him they’re not written at the time of the incidents’ happenings. But he loves to pick the stories from them, like the Sikh Gurus always married within the same caste. I am pretty sure he in some other books wrote the sources from the 15th, 16th, and 17th centuries to prove his point. And the person who wrote that source would be attending the weddings of the Sikh Gurus. Hypocrite.

2.    He said we can’t rely on the Janamsakhis, and then:

There can, however, be no question concerning the basic facts that he was born in the Panjab almost five hundred years ago, spent a period in travel, composed the works which are attributed to him in the Adi Granth, and ensured the perpetuation of his teachings by appointing a successor. These are beyond all doubt.

Why? How can you be so sure? If you can’t wholly rely on the Janamsakhis, how can you come to that conclusion? I am pretty sure he has the writing of a man who was there in the house back in 1469 when the Parkash of the Guru happened, using that he’s saying this. Right?

3.    Here is one of the ‘finest’ ‘scholarly’ lines by the man.

Even when the incident which is located in a certain setting is manifestly unhistorical it does not necessarily follow that Guru Nanak did not pass that way. On the other hand, the fact that an incident bears the marks of probability does not necessarily mean that the location given in the janam-sakhis is the correct one.

In this way, we can accept everything, we can reject anything; we can’t accept everything, we can’t reject anything. How can you come to a conclusion if you’re basing your theories on this?

4.    There are many more lame things that he wrote, you can check out his books. Another point I would like to make is how he said the Sehajdharis are the ones who’ve attained Sehaj, not non-amritdharis. He said it based on facts, right? No. His conjectures. If I believe it’s in that sense, then why the term came into the picture when the Khalsa Panth was created, why it didn’t exist in the Janamsakhis? He had ‘extensively’ work on the life of the first Sikh Guru. Did he find the term to be present in there? Why he brought this up? Aive e.

5.    To say the Sehajdharis always cut their hair is another lame argument by this writer. Yes, it’s mentioned in one of the Rehatnamas, but in the other point it’s mentioned the Sikh shouldn’t cut his hair. So, there is a contradiction. To appropriate it, he translated Guru ka Sikh to Kesadhari. Numerous times in the Rehatnama, the word Guru ka Sikh is mentioned, but he didn’t translate it to Kesadhari but Gursikh; here he did, to prove his theory right. Those who don’t even know how to pronounce quote him to talk about Sikhi. And those who can’t read and write Gurmukhi, how would they know the translation is correct?

6.    I never said I know Hinduism, but I think the word bhadan is something that a living person does. And I am pretty sure I am right, but please correct me if you see any word in the Gurmukhi below which’s translated into ‘may have been.’ I am not saying in any way that the literal translations have to be done because it might not make sense to a native English speaker, but the verses like these, they are just plain and you don’t need to take the sense of it.

That will be all, folks. I would end it by saying first know who the person is who is writing the history and then pick his works. If you’re good in the Sikh Thought and philosophy, then you can pick any work: the books of McLeod and Kala Afghana are very entertaining and they show their shallow facts and meaningless theories.

 

Sunday, July 26, 2020

Dharam Singh and Gurbani

ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਗੁਰਬਾਣੀ

 

ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਅਰਥ ਕਈ ਪ੍ਰਕਾਰ ਨਾਲ ਕੀਤੇ ਗਏ ਨੇ । ਇਸ ਨਾਲ ਅਰਥਾਂ ਦੇ ਭੰਡਾਰ ਸਾਹਮਣੇ ਆਏ ਨੇ । ਕੁਝ ਉਹ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬਾਨ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਚੱਲੀਆਂ ਆ ਰਹੀਆਂ ਹਨ । ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਭਾਈ ਮਨੀ ਸਿੰਘ ਜੀ ਵਾਲੀ ਤੇ ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਜੀ ਵਾਲੀਆਂ ਟਕਸਾਲਾਂ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹਨ । ਇਨ੍ਹਾਂ ਸੰਪਰਦਾਵਾਂ ਦੇ ਅਰਥ ਬਹੁਤ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਇਸ ਲਈ ਬਣ ਗਏ ਕਿਉਂਕਿ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਆਪ ਅਰਥ ਕੀਤੇ ਸਨ ਅਤੇ ਸਿੰਘਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਏ ।

ਕਈ ਅਰਥ ਉਹ ਵੀ ਬਣ ਗਏ ਜੋ ਵਿਆਕਰਣ ਵਿੱਚੋਂ ਆਏ । ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਟੀਕੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਵੀ ਮਿਲਦੇ ਹਨ । ਕੁਝ ਅਰਥ ਉਹ ਵੀ ਬਣ ਗਏ ਜੋ ਭਗਤੀ ਵਿੱਚੋਂ ਆਏ, ਜੋ ਗੁਰੂ ਨਾਲ ਲੱਗੀ ਪ੍ਰੀਤ ਵਿੱਚੋਂ ਉਪਜੇ । ਇਹ ਉਹ ਡੂੰਗੇ ਅਰਥ ਹਨ ਜੋ ਬਹੁਤ ਹੀ ਘੱਟ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਇਨ੍ਹਾਂ ਅਰਥਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਗੁੱਝੇ ਭੇਦ ਪਤਾ ਚੱਲਦੇ ਆ ਜੋ ਸ਼ਾਇਦ ਹੋਰ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਪਤਾ ਵੀ ਨਾ ਲੱਗਣ ।

ਜੋ ਵੀ ਅਰਥ ਹੋਣ, ਧਿਆਨ ਪਰਮਾਤਮਾ ਵਿੱਚ ਜੁੜਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ । ਜੇਕਰ ਧਿਆਨ ਪਰਮਾਤਮਾ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਜੁੜ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਕੋਈ ਫ਼ਾਇਦਾ ਨਹੀਂ ।

ਕਈਆਂ ਦੇ ਅਰਥ ਸਿਵਾਏ ਦਲੀਲਾਂ ਦੇ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ । ਉਹ ਆਪਣੀ ਹੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਨੇ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਭਰਮ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਕੋਈ ਵਿਆਖਿਆਕਾਰ ਹੋਰ ਹੈ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਬਸ ਭਰਮ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹਿ ਰਹੇ ਸੀ । ਅਸੀਂ ਹੀ ਸਹੀ ਅਰਥ ਕੀਤੇ ਆ । ਇਹੋ ਜਾ ਹੀ ਭਰਮ ਪਾਲ ਕੇ ਬੈਠਾ ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਜੋ ਸੱਚ ਖੋਜ ਨਾਮੀ ਸੰਸਥਾ ਚਲਾਉਂਦਾ । ਵਿਆਖਿਆਕਾਰ ਬਹੁਤ ਨੇ, ਪਰ ਜੋ ਘੁਮੰਡ ਤੇ ਹਉਮੈ ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਵਿੱਚ ਹੈ ਉਹ ਦੂਰੋਂ ਹੀ ਝਲਕਦੀ ਹੈ । ਉਸਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਹਉਮੈ ਭਰ-ਭਰ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ।

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਅਵਾਜ਼ ਉਠਾਈ ਕਿ ਇਹ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਤੇ ਇਕ ਵਾਰ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਨੇ ਜੋ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਬੁਨਿਆਦੀ ਮਰਯਾਦਾ ਹੈ ਉਸ ਤੇ ਹੀ ਕਿੰਤੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ । ਉਹ ਹੈ ਨਾਮ ਸਿਮਰਨ । ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਬਾਰ-ਬਾਰ ਵਾਹਿਗੁਰੂ-ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਕਹਿਣਾ ਨਾਮ ਸਿਮਰਨ ਨਹੀਂ । ਇਹ ਉਸੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ । ਇਥੇ ਇਹ ਭਾਵ ਨਹੀਂ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਨਾਂ ਦਾ ਇਕੋ ਭਾਵ ਹੈ । ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਤੇ ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਵਿੱਚ ਜ਼ਮੀਨ ਆਸਮਾਨ ਦਾ ਫ਼ਰਕ ਹੈ । ਹਾਲਾਂਕਿ ਦੋਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾਨਤਾਵਾਂ ਵੀ ਕਾਫ਼ੀ ਹਨ ।

ਕੁਝ ਅਜਿਹੇ ਵੀ ਹਨ ਜੋ ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਮੁਲੋਂ ਹੀ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਨੇ । ਇਹ ਵੀ ਇੱਕ ਗ਼ਲਤ ਤਰੀਕਾ ਹੈ । ਰੱਦ ਉਹ ਚੀਜ਼ ਕਰੋ ਜੋ ਗ਼ਲਤ ਹੋਵੇ । ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਨਕਾਰਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ । ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਮੰਨਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ।

ਜਦੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਉਸਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਸੁਣਦਾ ਹੈ ਉਹ ਜ਼ਰੂਰ ਸੋਚਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਹੁਣ ਤੱਕ ਗ਼ਲਤ ਹੀ ਸੁਣਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਰਥ । ਗੱਲਾ ਜ਼ਰੂਰ ਅਗੰਮੀ ਲੱਗਦੀਆਂ । ਪਰ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਸਮਝ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦਾ ਕਿ ਇਸ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਜਾਂ ਅਰਥ ਸਹੀ ਨਹੀਂ ਹਨ । ਜੋ ਇਹ ਆਪਣੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਦਰਸਾਉਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਹੀ ਹਨ, ਉਹ ਬਾਕੀ ਤੁਕਾਂ ਰਾਹੀਂ ਗ਼ਲਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ । ਇਥੇ ਆਪਾਂ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਉਦਾਹਰਣ ਦੇਖ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ ।

1.  ਕਾਲੁ ਅਕਾਲੁ ਖਸਮ ਕਾ kIn@w ਇਹੁ ਪਰਪੰਚੁ ਬਧਾਵਨੁ ॥ - ਅੰਗ 1104

ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਹੋਣਾ ਦਾ ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਕੀਨਾ ਕਾਲ ਅਤੇ ਅਕਾਲ ਦੋਨਾਂ ਲਈ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਸਿਰਫ਼ ਅਕਾਲ ਲਈ ਹੈ ਕਿ ਅਕਾਲ ਨੇ ਕਾਲ ਕੀਤਾ ।  ਇਸ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਉਹ ਏਨੇ ਹਉਮੈ ਗ੍ਰਸਤ ਦਿਖੇ ਕਥਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਬਿਆਨ ਨੀ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ । ਭਾਵ ਇਸਦਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮੌਤ ਤੇ ਜਨਮ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਬਣਾਏ ਹੋਏ ਨੇ । ਜੇ ਸਿਰਫ਼ ਮੌਤ ਹੀ ਬਣਾਈ ਆ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਤਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੈ ? ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਕਿ ਕੀਨਾ ਇਕ ਵਚਨ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਕਾਲ ਤੇ ਅਕਾਲ ਦੋਨਾਂ ਲਈ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ । ਜੇ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਲਫ਼ਜ਼ ਕੀਨੇ ਹੋਣਾ ਸੀ । ਕੁਝ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਸਨ ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਹੋਣਾ ਦੇ ।

ਪਰ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਗੁਰਬਾਣੀ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹੋ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸਤਰਾਂ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਨੂੰ ਨਕਾਰਦੀਆਂ ਹਨ ।

2.  ਕੀਆ ਦਿਨਸੁ ਸਭ ਰਾਤੀ ॥ - ਅੰਗ 1003

ਜੇਕਰ ਆਪਾਂ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਚੱਲੀਏ ਤਾਂ ਉਪਰਲੀ ਸਤਰ ਵਿਚ ਕੀਏ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ । ਪਰ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ (ਯਾ ਫਿਰ ਇਹ ਅਰਥ ਲਾ ਲਈਏ ਕਿ ਸਾਰੇ ਦਿਨ ਨੂੰ ਰਾਤ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ? ਪਰ ਫਿਰ ਪੂਰੇ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਅਰਥ ਇਹ ਭਾਵ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ ।) । ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਈ ਸ਼ਬਦ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿਚ ਮਿਲ ਜਾਣਗੇ । ਸੋ ਕਹਿਣ ਤੋਂ ਭਾਵ ਇਹ ਕਿ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਗੁਰਬਾਣੀ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਪਤਾ ਚਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਤੁਸੀਂ ਖ਼ੁਦ ਬਾਣੀ ਪੜ੍ਹੋ, ਨਾਮ ਸਿਮਰਨ ਕਰੋ, ਇਤਿਹਾਸ ਸੁਣੋ, ਫਿਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਖ਼ੁਦ ਪਤਾ ਚੱਲੇਗਾ ਕਿ ਕੌਣ ਪਰਚਾਰ ਸਹੀ ਕਰਦਾ ਤੇ ਕੌਣ ਗ਼ਲਤ । ਪਰ ਆਪਣੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਤ੍ਰਾਸਦੀ ਇਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਆਪਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ । ਜਾਂ ਤਾਂ ਹੋਵੇ ਕੋਈ ਸੰਤ-ਮਹਾਤਮਾ, ਫਿਰ ਤਾਂ ਬੰਦਾ ਗੱਲ ਮੰਨ ਵੀ ਸਕਦਾ ਹੈ । ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਸੁਣਨੀਆਂ ਜੋ ਖ਼ੁਦ ਅੱਧ-ਪਚੱਦੀਆ ਗੱਲਾਂ ਦੱਸਦੇ ਨੇ ਕੋਈ ਸਿਆਣਪ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ।

ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਤੇ ਮਿਸ਼ਨਰੀਆਂ ਵਿਚ ਇਕ ਗੱਲ ਸਾਂਝੀ ਆ ਉਹ ਇਹ ਕਿ ਇਹ ਦੋਨੋਂ ਨਾਮ-ਸਿਮਰਨ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ । ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਅਜੱਪਾ-ਜਾਪ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ । ਪਰ ਇਹ ਕਿੰਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਜਪੇ ਚਲਾ ਲਿਆ ਹੈ ? ਕੀ ਇਹ ਚਲਾਉਣਾ ਏਨਾ ਸੌਖਾ ਹੁੰਦਾ ?  ਨਾਲੇ ਇਹ ਇੱਦਾਂ ਨਹੀਂ ਕਿ ਇਹ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਸਾਰੇ ਨਿਹੰਗ ਸਿੰਘਾਂ ਦੀ ਹੈ । ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨਿਹੰਗ ਸਿੰਘ ਸਿਮਰਨ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਮਾਲਾ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਮੂਲ ਮੰਤਰ ਵੀ ਕਰਦੇ ਹਨ । ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਸੱਚਖੰਡ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾ ਜਾਂ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾ । ਉਹ ਮੰਨਦਾ ਹੈ । ਪਰ ਜੋ ਕੰਧ ਹੈ ਸਿੱਖੀ ਦੀ ਉਸ ਤੋਂ ਮੁਨਕਰ ਹੈ ।

ਦੂਜੀ ਗੱਲ ਜੋ ਸਾਂਝੀ ਹੈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਇਹ ਕਿ ਜੋ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਨਾਲ ਸਹਿਮਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਪੰਡਤਾਂ ਵਾਲੇ ਅਰਥ ਕਰਦਾ ਪਿਆ । ਢੱਡਰੀਆਂਵਾਲਾ, ਨੇਕੀ, ਬਲਜੀਤ ਦਿੱਲੀ ਕੁਝ ਉਭਰਦੇ ਚਿਹਰੇ ਹਨ, ਜੋ ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਨਹੀਂ ਥੱਕਦੇ ਕਿ ਮੈਂ ਪੁਜਾਰੀ ਵਾਲੇ ਰੱਬ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾ । ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਦਾ ਇਹ ਬਿਆਨ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਉਹ ਇਹ ਜ਼ਰੂਰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਪੰਡਤਾਂ ਵਾਲੇ ਅਰਥ ਹਨ । ਏਂਦੇ ਮੁਤਾਬਕ ਜੋ ਅਰਥ ਇਹ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਹਰ ਇਕ ਸ਼ਬਦ ਨਾਲ ਮਨ, ਚਿੱਤ, ਹੁਕਮ, ਆਦਿ ਜੋੜ ਦੇਣਾ, ਓਹੀਓ ਹੀ ਸਹੀ ਹੈ, ਬਾਕੀ ਸਭ ਗ਼ਲਤ ।

ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਅੰਦਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਅਰਥ ਕੀਤੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ, ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਅਰਥ ਹੀ ਸਹੀ ਨੇ । ਪਰ ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੋਂ ਇਹ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੈ ਕਿ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਨੇ ਹੀ ਗ਼ਲਤ ਅਰਥ ਕੀਤੇ ਨੇ ਸਿਰਫ਼ ਇਹੀਓ ਸਹੀ ਅਰਥ ਕਰਦਾ ਹੈ । ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਹਉਮੈ ਨੂੰ ਤਿਆਗਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤੇ ਨਿਮਾਣੇ ਜੇ ਬਣ ਕੇ ਕਥਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ । ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਉਸ ਦੀਆਂ ਸਹੀ ਹਨ ਪਰ ਜੋ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿਰੁੱਧ ਗੱਲਾਂ ਨੇ ਉਹ ਜ਼ਰੂਰ ਉਸਨੂੰ ਵਾਚਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ । ਤੇ ਗੁਰਇਤਿਹਾਸ ਤੋਂ ਮੁਨਕਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਜਿਵੇਂ ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਕਰਦੇ ਨੇ । ਇਹ ਤੀਜੀ ਸਮਾਨਤਾ ਹੈ ।

Tuesday, July 14, 2020

Brahm kavach, panth and tu-tu main-main

ਬ੍ਰਹਮ ਕਵਚ, ਪੰਥ, ਅਤੇ ਤੂੰ-ਤੂੰ ਮੈਂ-ਮੈਂ

 

ਪਿਛਲੇ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪੰਥ ਵਿਚ 'ਬ੍ਰਹਮ ਕਵਚ' ਬਾਰੇ ਚਰਚਾ ਚੱਲ ਰਹੀ ਹੈ । ਇਸ ਵਿਚ ਬ੍ਰਹਮ ਕਵਚ ਦਾ ਬਾਣੀ ਹੋਣ ਜਾਂ ਨਾ ਹੋਣ ਬਾਰੇ ਤੇ ਚਰਚਾ ਘੱਟ ਤੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਉੱਤੇ ਵਾਰ ਅਤੇ ਤੂੰ-ਤੂੰ ਮੈਂ-ਮੈਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ । ਇਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਚਿੰਤਾਜਨਕ ਮੁੱਦਾ ਹੈ । ਪੂਰੇ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਵਿਚ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਪੰਥ ਦਾ ਕੋਈ ਜ਼ਿਆਦਾ ਇੱਜ਼ਤ-ਮਾਣ ਨਹੀਂ ਵੱਧ ਰਿਹਾ ਸਗੋਂ ਉਹ ਲੋਕ ਜੋ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਆਪਸ ਵਿਚ ਲੜ੍ਹਨਾ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਜ਼ਰੂਰ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋ ਰਹੇ ਨੇ ।

ਗਿਆਨੀ ਹਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਧੁੰਮਾ ਹੋਣਾ ਨੇ ਕਥਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਇਹ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਬ੍ਰਹਮ ਕਵਚ, ਉਗਰਦੰਤੀ ਅਤੇ ਗੋਬਿੰਦ ਗੀਤਾ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਨਹੀਂ ਹਨ ।[1] ਇਸ ਤੋਂ ਇਹ ਸਾਰਾ ਮੁੱਦਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ । ਜੋ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਾਣੀਆਂ ਮੰਨਦੇ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਾਬਾ ਹਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਹੋਣਾ ਨੂੰ ਮੰਦਾ ਬੋਲਿਆ ਕਿ ਸ਼ਹੀਦੀ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਇਹ ਮੁੱਦੇ ਨਹੀਂ ਚੁੱਕਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਸਨ । ਪਰ ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਕਿ ਇਹ ਜਾਣਬੁਝ ਕੇ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਇਹ ਮੰਨਣਯੋਗ ਨਹੀਂ ਜਾਪਦਾ ।

ਸੂਰਜ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਰਾਸ ਤੀਸਰੀ ਅਤੇ ਅਧਿਆਇ ਛਿਆਹਠਵੇਂ ਦੀ ਕਥਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਹਰਬੰਸ ਤਪੇ ਦਾ ਪ੍ਰਸੰਗ ਆਇਆ ਕਿ ਕੁਝ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ ਦੀ ਬਾਣੀ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਨੀ ਚਾਹੀਦੀ, ਸਿਰਫ਼ ਗੁਰਬਾਣੀ ਪੜ੍ਹੀ ਜਾਵੇ । ਇਸਨੂੰ ਸੁਲਝਾਉਣ ਦੇ ਲਈ ਉਹ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਕੋਲ ਚਲੇ ਗਏ ਤੇ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਪੜ੍ਹਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ । ਜਦੋਂ ਇਸ ਲੈਅ ਦੇ ਵਿਚ ਦੇਖੀਏ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਜੋ ਟਕਸਾਲ ਪ੍ਰਵਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ, ਜਾਂ ਜੋ ਟਕਸਾਲ ਮੁਖੀ ਨੂੰ ਸਹੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦੀਆਂ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਇਥੇ ਆ ਜੁਣਨਗੀਆਂ । ਇਹ ਕੋਈ ਨਵੀਂ ਗੱਲ ਨਹੀਂ । ਕਥਾ ਦੇ ਨਾਲ ਜੁੜ੍ਹਦੀਆਂ ਕਈ ਗੱਲਾਂ ਕਹਿ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ । ਜਾਣਬੁਝ ਕੇ ਇਹ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਜਾਂ ਸ਼ਹੀਦੀਆਂ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਨਿਰਮੂਲ ਜਿਹਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਪੂਰੀ ਕਥਾ ਨੂੰ ਸੁਣਿਆ ਜਾਵੇ ।

ਜਦ ਮੁੱਦਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਾ ਗ਼ਰਮਾਇਆ ਤਾਂ ਬਾਬਾ ਹਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਹੋਣਾ ਨੇ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਸਹੀ ਦਰਸਾਇਆ ਕਿ ਇਹ ਦਸਮ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਬਾਣੀ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਹਨ । ਜੇਕਰ ਇਹ ਬਾਣੀਆਂ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਦੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਤਾਂ ਸੋਧਕ ਕਮੇਟੀ ਵੱਲੋਂ ਇਹ ਬਾਣੀਆਂ ਦਰਜ਼ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਣੀਆਂ ਸਨ, ਪਰ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ । ਹਾਂ, ਪਹਿਲੀ ਜੂਨ ਦੀ ਕਥਾ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਇਹ ਜ਼ਰੂਰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਬ੍ਰਹਮ ਕਵਚ ਦੀ ਹੋਂਦ ਕਿਵੇਂ ਹੋਈ । ਗੋਬਿੰਦ ਗੀਤਾ ਬਾਰੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਜਿਵੇਂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਗੀਤਾ ਉਚਾਰੀ ਹੈ ਓਵੇਂ ਹੀ ਇਹ ਹੈ । ਪਰ ਇਹ ਇਸ ਕਰਕੇ ਰੱਦ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਭਗਵਤ ਗੀਤਾ ਨਾਲ ਮਿਲਦੀ ਹੈ । ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਦਸਮ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿਚ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਨੁਵਾਦ ਕਰਕੇ ਲਿਖੇ ਹਨ, ਜੋ ਹੈ ਤਾਂ ਪੁਰਾਣੇ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹੀ, ਪਰ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਆਪਣੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ।

ਖ਼ੈਰ, ਇਹ ਮੁੱਦਾ ਬਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਨਾ ਲੈ ਕੇ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਉੱਪਰ ਬਿਆਨਬਾਜ਼ੀ ਕਰਨ ਦਾ ਬਣ ਗਿਆ । ਇਸ ਵਿਚ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ਜ਼ਰੂਰ ਆਏ: ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਕੈਲੀਫ਼ੋਰਨੀਆਂ, ਬਾਬਾ ਬੰਤਾ ਸਿੰਘ, ਬਾਬਾ ਜੀਵਾ ਸਿੰਘ, ਮਨਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਮਾਹਲ, ਆਦਿ । ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਹੋਣਾ ਬਾਰੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਬੋਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ । ਉਸ ਦੀਆਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਕੱਟੇ ਹੋਏ ਵਾਲਾਂ ਦੀਆਂ ਫ਼ੋਟੋਆਂ ਪਾ ਕੇ ਇਹ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਆਰ.ਐੱਸ.ਐੱਸ ਦਾ ਬੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਇਸਦਾ ਨਾਉਂ ਨੀਰਜ ਸ਼ਰਮਾ ਹੈ । ਇਹ ਇਕ ਵਾਰ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਜਾਪਦਾ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਇਸ ਵਿਚ ਕੋਈ ਸੱਚਾਈ ਜਾਪਦੀ ਹੈ । ਸਿਰਫ਼ ਦਸਮ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਬਾਣੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਨ ਕਰਕੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਆਰ.ਐੱਸ.ਐੱਸ ਦਾ ਬੰਦਾ ਕਿਹਾ ਗਿਆ । ਆਰ.ਐੱਸ.ਐੱਸ ਇਕ ਹਊਆ ਜਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ । ਜਦੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਹੋਵੇ ਜਿਸ ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਸਹਿਮਤ ਨਾ ਹੋਵੋਂ ਤਾਂ ਇਸਨੂੰ ਆਰ.ਐੱਸ.ਐੱਸ ਦੀ ਦੇਣ ਕਹਿਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹੋ । ਹਾਂ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਧਿਆਨ ਵੀ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕੁਤਰਕਾਂ ਦਾ ਮੂੰਹ-ਭੰਨ ਜਵਾਬ ਵੀ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਹਰ ਇਕ ਗੱਲ ਏਜੰਸੀਆਂ ਤੇ ਆਰ.ਐੱਸ.ਐੱਸ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਜੋੜ੍ਹੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ।

ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਤੇ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇਲਜ਼ਾਮ ਲਗਾਏ ਗਏ, ਜੋ ਇਨ੍ਹਾਂ ਮੁਤਾਬਕ ਮਹਿਤੇ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਬੰਦਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ਸਨ । ਫਿਰ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਹੋਣਾ ਵਲੋਂ ਵੀ ਕਈ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਬਾਬਾ ਬੰਤਾ ਸਿੰਘ, ਬਾਬਾ ਜੀਵਾ ਸਿੰਘ ਤੇ ਬਾਬਾ ਹਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀਆਂ ਨਿੱਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀਆਂ ਬਾਰੇ । ਕੁਝ ਤਾਂ ਅਜਿਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸਨ ਜੋ ਸੁਨਣਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸਨ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਲਿਖੀਆਂ ਜਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ । ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵੀ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਬਿਆਨਬਾਜ਼ੀ ਕੀਤੀ ਇਸ ਸਾਰੇ ਮੁੱਦੇ ਵਿਚ, ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਨਿੱਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀਆਂ ਬਾਰੇ, ਇਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਘਟੀਆਂ ਤਰੀਕੇ ਦੀ ਹਰਕਤ ਸੀ । ਕੋਈ ਵੀ ਪੰਥ ਦਾ ਮੁੱਦਾ ਹੋਵੇ, ਉਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਧੀਆ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਸੁਲਝਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ । ਘਰਵਾਲੀ ਜਾਂ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਘਸੀਟਨਾ ਇਸ ਵਿਚ ਕੋਈ ਸਮਝਦਾਰੀ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ।

ਆਪਣੀਆਂ ਕੁਝ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਵਖਰੇਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦੇ ਨੇ, ਪਰ ਪੂਰੀ ਸੰਪਰਦਾ ਨੂੰ ਹੀ ਨਕਾਰਨ ਦੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਕਰਨੀਆਂ ਬਹੁਤ ਘਟੀਆਂ ਗੱਲ ਹੈ । ਹੁਣ ਜਦ ਕਈਆਂ ਦਾ ਬ੍ਰਹਮ ਕਵਚ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਬਾਬਾ ਹਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਹੋਣਾ ਨਾਲ ਵਿਰੋਧ ਹੋ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਾਬਾ ਹਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਹੋਣਾ ਨੂੰ ਏਜੰਸੀਆਂ ਦਾ ਬੰਦਾ ਤੇ ਗੁੰਡਾ ਕਹਿਣਾ ਵੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ । ਜਾਂ ਟਕਸਾਲ ਦੀ ਹੋਂਦ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਤੋਂ ਹੋਈ ਤੋਂ ਹੀ ਮੁਕਰ ਰਹੇ ਨੇ । ਕਿਹੋ ਜਿਹੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ ਆਪਾਂ ਕਿ ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਸਹੀ ਤੇ ਗ਼ਲਤ ਵਿਚ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦਿਖ ਰਿਹਾ । ਜੋ ਗੱਲਾਂ ਕਰਕੇ ਲੋਕ ਸਿੱਖਾਂ ਵਿਚ ਪਾੜਾ ਪਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਓਹੀ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਆਪਾਂ ਸੱਚ ਮੰਨ ਲਿਆ ਤੇ ਆਪਣੀ ਕੁੱਛੜ ਚੁੱਕ ਲਿਆ !

ਟਕਸਾਲ ਮਹਿਤਾ ਵੱਲੋਂ ਦੋ ਬਿਆਨ ਆਪਣੇ ਫ਼ੇਸਬੁਕ ਪੇਜ ਤੇ ਪਾਏ ਗਏ । ਇਹ ਪੇਜ ਤੋਂ ਹੀ ਸਿੱਧਾ ਪ੍ਰਸਾਰਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਕਰਕੇ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਆਪਣਾ ਨਿੱਜੀ ਪੇਜ ਹੈ । ਪਹਿਲਾ ਬਿਆਨ (ਬਾਬਾ ਬਲਵੀਰ ਸਿੰਘ) ਬੁੱਢਾ ਦਲ ਵਲੋਂ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਹੋਣਾ ਵੱਲੋਂ ਹੱਦੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾ ਕੇ ਬਿਆਨਬਾਜ਼ੀ ਕੀਤੀ ਗਈ । ਦੂਜਾ ਬਿਆਨ ਬਾਬਾ ਹਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਵਲੋਂ ਹੈ, ਇਸ ਵਿਚ ਵੀ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਹੋਈ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਅਖੌਤੀ ਵਿਦਵਾਨ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਬੁੱਢੇ ਦਲ ਅਤੇ ਬਾਬਾ ਬਲਵੀਰ ਸਿੰਘ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਬਿਆਨਬਾਜ਼ੀ ਨਾ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ ।

ਨਵੀਂ ਖ਼ਬਰ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਕੈਲੀਫ਼ੋਰਨੀਆਂ ਤੇ ਕੋਈ ਕੇਸ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਹੁਣ ਪੰਜਾਬ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ । ਇਹ ਕੇਸ ਗੁਟਕਾ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਬੇਅਦਬੀ ਬਾਰੇ ਕਿਹਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਇਕ ਗੁਟਕਾ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿਚ ਇਹ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਗਿਆਨੀ ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਖ਼ਾਲਸਾ ਭਿੰਡਰਾਂਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿਚ ਬ੍ਰਹਮ ਕਵਚ ਵੀ ਹੈ । ਫਿਰ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਗਿਆਨੀ ਮੋਹਣ ਸਿੰਘ ਉਰਲਾਣਾ ਨੇ ਇਸਦਾ ਖੰਡਣ ਕੀਤਾ ਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੋ ਲੋਗੋ ਹੈ ਦਮਦਮੀ ਟਕਸਾਲ ਦਾ ਉਹ ੧੯੯੬ ਵਿਚ ਤਿਆਰ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਫਿਰ ਉਹ ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਹੋਣਾ ਨੇ ਜੋ ਗੁਟਕਾ ਦਿਖਾਇਆ ਸੀ ਉਸ ਵਿਚ ਕਿਵੇਂ ਆ ਗਿਆ । ਦੂਜਾ ਨੁਕਤਾ ਇਹ ਉਠਾਇਆ ਗਿਆ ਕਿ ਜੋ ਗੁਟਕਾ ਸਾਹਿਬ ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਹੋਣਾ ਨੇ ਦਿਖਾਇਆ ਸੀ ਉਸਦੇ ਅੰਗ ਅਜੇ ਵੀ ਚਿੱਟੇ ਪਏ ਸਨ, ਜੋ ਕੇ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਇੰਨੇ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ।

ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਕੈਲੀਫ਼ੋਰਨੀਆਂ ਨੇ ਅਲੱਗ-ਅਲੱਗ ਨੁੱਕਤਿਆਂ ਤੇ ਗੱਲਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ ਜਿਸ ਵਿਚ ਇਤਿਹਾਸ, ਗੁਰਬਾਣੀ ਤੇ ਮਰਯਾਦਾ ਦਾ ਕਈ ਵਾਰੀ ਜ਼ਿਕਰ ਹੋਇਆ ਉਸ ਦੀਆਂ ਵੀਡੀਓਆਂ ਦੇ ਵਿਚ । ਢੱਡਰੀ ਤੇ ਵੀ ਉਸ ਨੇ ਕਈ ਵੀਡੀਓਆਂ ਬਣਾਈਆਂ ਜਿਸ ਵਿਚ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕੁਤਰਕਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਹੁੰਦੇ ਸਨ । ਕੈਲੰਡਰ ਬਾਰੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਵੀਡੀਓਆਂ ਬਾ-ਕਮਾਲ ਸੀ । ਪਰ ਇਥੇ ਕੁਝ ਸਹੀ ਜਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਿਆ ਉਹਨਾਂ ਦਾ, ਮੋਹਣ ਸਿੰਘ ਉਰਲਾਣਾ ਹੋਣਾ ਦੀਆਂ ਦਲੀਲਾਂ ਸੁਣਕੇ । ਹਾਂ, ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਹੋਣਾ ਨੇ ਇਕ ਪੁਰਾਤਨ ਦਸਮ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਬੀੜ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਜ਼ਰੂਰ ਕਰਾਏ ਸਨ ਜੋ ਪਟਨਾ ਸਾਹਿਬ ਵਿਖੇ ਸੁਸ਼ੋਭਿਤ ਕਹੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿਚ ਗੋਬਿੰਦ ਗੀਤਾ ਸੀ ।

ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕਈ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਇਕ ਖ਼ਬਰ ਦੀ ਫ਼ੋਟੋ ਵੀ ਦਿਖਾਈ ਜਿਸ ਵਿਚ ਇਹ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਕਿ ਬਾਬਾ ਹਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਧੁੰਮਾ ਹੋਣਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ੧੧੦੦ ਤੋਂ ਉੱਤੇ ਅੰਗ ਦਸਮ ਦੀ ਬਾਣੀ ਦੇ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਰਚਨਾ ਨਹੀਂ । ਪਰ ਜਦ ਉਹ ਖ਼ਬਰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹੀ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਇਹ ਸਿੱਧ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇਹ ਕਹਿ ਰਹੇ ਨੇ ਕੇ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਪੁਰਾਣੇ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਦਾ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਹੈ । ਬੜੀ ਮਾੜੀ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਹੋਣਾ ਨੇ ਵੀ ਇਹ ਖ਼ਬਰ ਨੂੰ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਹੋਣਾ ਵਾਲੀ ਖ਼ਬਰ ਨਾਲ । ਅਨਮੋਲ ਸਿੰਘ ਨੇ ਇਕ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਗੱਲ ਕਹੀ ਸੀ ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਬਾਰੇ ਕਿ ਨਫ਼ਰਤ ਵੱਸ ਹੋਕੇ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਨੇ ਚਾਹੀਦੇ । ਮੈਂ ਸਮਝਦਾ ਕਿ ਇਹ ਸਭ ਤੇ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ।

ਕਈ ਸਿੰਘ ਇਹ ਕਹਿ ਦਿੰਦੇ ਨੇ ਕਿ ਮਰਯਾਦਾ ਕਦੇ ਵੀ ਇਕ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ । ਜੇਕਰ ਇਸ ਨੂੰ ਮੰਨ ਲਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਇਹ ਮੁੱਦੇ ਜੋ ਹੁਣ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋ ਰਹੇ ਨੇ ਇਸਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਰਾਹ ਨਹੀਂ ਲੱਭੇਗਾ । ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮੰਨ ਲਵੇਗਾ, ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ । ਸੋ ਮੇਰਾ ਇਹ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਰੀਆਂ ਧਿਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪਸ ਦੇ ਵਿਚ ਬੈਠ ਕੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਤੇ ਸੰਪਰਦਾਵਾਂ ਉੱਤੇ ਬਿਆਨਬਾਜ਼ੀ ਬੰਦ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ । ਇਸ ਨਾਲ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਰਾਹ ਜ਼ਰੂਰ ਨਿੱਕਲ ਜਾਵੇਗਾ । ਔਨਲਾਈਨ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਏ ਤੇ ਹਰ ਦਿਨ 'ਲਾਈਵ' ਆ ਕੇ ਬਿਆਨ ਦੇਣਾ ਤੇ ਭੰਡੀਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਨਾ ਕੋਈ ਗੁਰਮੁਖਾਂ ਵਾਲੇ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਹਨ । ਜੋ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਬ੍ਰਹਮ ਕਵਚ, ਉਗਰਦੰਤੀ ਤੇ ਗੋਬਿੰਦ ਗੀਤਾ ਨੂੰ ਉਹ ਆਪਣੀ ਦਲੀਲ ਦੇਵੇ, ਜੋ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾ ਉਹ ਆਪਣਾ ਪੱਖ ਰੱਖੇ ।

ਅਖ਼ੀਰ ਤੇ ਇਹ ਕਹਾਂਗਾ ਕਿ ਉਗਰਦੰਤੀ ਤੇ ਬ੍ਰਹਮ ਕਵਚ ਬਾਰੇ ਇਹ ਸੁਣਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਬਾਣੀਆਂ ਸ਼ਹੀਦ ਸਿੰਘਾਂ ਵੱਲੋਂ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ । ਤੇ ਓਦੋਂ ਤੋਂ ਹੀ ਪੰਥ ਇਹ ਪੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਹਾਂ ਇਹ ਸ਼ਾਇਦ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਟਕਸਾਲ ਵਿਚ ਇਹ ਨਾ ਪੜ੍ਹਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹੋਣ ਜਾਂ ਸੰਥਿਆ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੋਵੇ । ਇਹ ਗੁਪਤ ਬਾਣੀਆਂ ਕਰਕੇ ਵੀ ਜਾਣੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ । ਦੋਨਾਂ ਧਿਰਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ-ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਤੇ ਨੁੱਕਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ ਨੇ, ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਕਈ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਲੋਕ ਨੇ ਜੋ ਹਰ ਰੋਜ਼ 'ਲਾਈਵ' ਆ ਕੇ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਨੀਚਾ ਦਿਖਾਉਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਜੋ ਕਿ ਬਹੁਤ ਮਾੜੇ ਤੇ ਹਉਮੈ-ਗ੍ਰਸਤ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ ।



[1] ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਜੂਨ ੨੦੨੦ ਦੀ ਵਿਡੀਉ ਦੇ ਵਿਚ ਹੈ ।

Popular posts